به نسبت به روزهای گذشته چشم شیطون کر و گوش شیطون کوررررر خداروشکر کمردردم خیلی بهتر شده ولی من بازم صبح ها پشت میز اداره کمربند طبی رو می بندم تا دوباره اوج نگیره ایشالا
فقط تحمل مانتو و مقنعه و جوراب و فرمت اداری یعنی لباس بیرون کلا خیلی سخته ولی باز خداروهزاران بار شکر و سپاس که کار داریم و باز خداروشکر که محل کارم خیلی خنکه و باز خداروشکر که نیکان تو اتاقم راحته و باز برای خیلی چیزای دیگه خداروشکر
یه خاطره یادم افتادم از نیکان
منم مثل همه ی مادرا نگران بچه ام هستم و البته حساس به جمله هایی که به کار می بره و اعتقاد دارم هر حرفی رو نباید زد شاید مرغ آمین همون لحظه بالای سرمون نشسته باشه
مامانم سالیان سال خواست توجیهم کنه که حواسم به جمله هام باشه که به کار می برم نتونست ( به قول مامانم به زبان ترکی:سُز ساعاتین نا گَلَر)ولی بعد از مادر شدن البته بیشتر بعد از اینکه نیکان عین خودم وراج( ببخشید خوش صحبت) شد بهش حساس شدم و همیشه بین حرفاش میگم دور از جون یا خدا نکنه یا گوش شیطون کر یا نگو مامانی ناراحت میشم که اونم میگه نگفتم که ، گفتم اگه اگه من کرونا بگیرم که من سریع میگم عه نگو دیگه دوس ندارم و دور از جون و این حرفا یا میگم زبونت رو گاز بگیر یا میگم اقلا بگو زبونم لال
چند وقت پیش نیکان می خواست یه مطلبی بگه که بار منفی داشت و خواست قشنگ حرف بزنه گفت" مامان زبونت لال، زبون بابا لال ، زبون من نه لال(نَلال) و مکث و نفس عمیق و کِش دار که هنوز ادامه ی جمله شو نگفته بود کلی خندیدم و چلوندمش و هی گفتم حسین ببین چه بامزه ست بچه که حسین هم قربونم بره غرق در کار بود و اصلا توجه نکرد ما چی میگیم ، خلاصه بعدش جمله شو گفت و تموم. از اون به بعد من چندبار این مطلب رو جلوی خواهرام و اینا تعریف کردم و خودم کلی قربون صدقه ی حرف زدن بچه ام رفتم و این پسرک فهمید چقدر این حرفش برای من بامزه ست تقریبا هربار می خواد حرفی بزنه که احتمال میده از اون حرفاست میگه زبون ِ مامان لال، زبون ِ بابا لال، زبون من نَلال(نه لال) و من هنوز هربار کلی قربون صدقه اش میرم، اینه که بازم میگم پاک ترین لذت زندگی منه نیکان و دوست داشتنش
درباره این سایت